இன அங்கீகாரத்திற்கான போராட்டம் ‘42’

ஒரு காட்சியில் ‘டாலர்கள் கருப்பும் இல்லை.. சிவப்பும் இல்லை.. அது பச்சை நிறம். எனக்கு அதுதான் பிடிக்கும்’ என பணத்தின் மீதான தனது பார்வையை பேசுகிறார்.

ஜாக்கி ராபின்சன் என்ற கருப்பினத்தைச் சேர்ந்த நீக்ரோ இளைஞனை, ரிக்கி தனது பேஸ்பால் குழுவில் விளையாட ஒப்பந்தம் போடு கிறார். அதுவரை வெள்ளையர்கள் மட்டுமே விளையாடி வந்த இந்த விளையாட்டில், புதிதாக ஒரு கருப்பின இளைஞன் சேர்க்கப்பட்டால், சந்திக்க வேண்டிய விளைவுகளை அவர் நன்கு அறிவார். ஆனாலும் இதை செய்வதால் பெறப்படும் கவன ஈர்ப்பையும், வணிகத்தையும் கருத்தில் கொண்டு இந்த முடிவை எடுக்கிறார்.

‘ப்ரூக்லின் டூக்கர்ஸ்’ பேஸ்பால் குழுவில் இணைந்து விளையாட, ஜாக்கி ராபின்சனுக்கு பெரும் தொகை ஊதியமாக பேசப்படுகிறது. ராபின்சனை பொறுத்தவரை, இது அவனுக்கும்.. அவனது இனத்தை பெருமைப்படுத்துவதற்கும் கிடைத்த அரிய வாய்ப்பு. இதை அவன் சரியாக பயன்படுத்திக் கொண்டால், ஒரு இனத்தின் இருள் பயணத்திற்கு முகப்பு விளக்காக அவனது வெற்றி அமையும். இவற்றையெல்லாம் கருதியே ஜாக்கி ராபின்சன், துணிச்சலாக பேஸ்பால் விளையாட ஒப்புக் கொள்கிறான்.

அவனுடைய சக வீரர்கள், அவனை சற்றும் மதிப்பதில்லை. அவர்களோடு இணைந்து உணவோ, தங்கும் இடமோ கூட அவனால் பகிர்ந்து கொள்ள முடியவில்லை. மைதானத்தில் விளையாடும் போது எதிர் அணியினரால் ‘ஏய் நீக்ரோ.. ஏய் நீக்ரோ..’ என பகிரங்கமாகவே அவன் சீண்டப்படுகிறான்.

ஆனால் அவனது இலக்கு.. தன்னை சீண்டுபவர்களுக்கு தற்காலிகமாக பதில் சொல்வது அல்ல. ஒடுக்கப்பட்ட தங்கள் கருப்பின மக்களுக்கு, நிரந்தர வெற்றி வாசலை திறக்கும் சாவி அவனிடம் உள்ளது. அந்த பெரும் பொறுப்பு, அவனை பொறுமையாக இருக்கச் செய்கிறது. என்றாலும் அவனும் மனிதன் தானே..? தொடர் நிராகரிப்புகளால் சில வேளைகளில் உடைந்து போகிறான். உணர்ச்சிவசப்பட்டு அழுகிறான். அந்த வேளைகளில் அவனது மக்கள்.. அவனது மனைவி எல்லோரும் அவனுக்கு உற்சாகம் கொடுக்கிறார்கள்.

மைதானத்தில் அவன் எவ்வளவு பெரிய சாகசம் செய்தாலும் கூட, வெள்ளையர்கள் கைதட்டி உற்சாகப்படுத்தாமல் மவுனமாக இருக்கிறார்கள். அவனும் எதையும் உள்வாங்கிக் கொள்ளவில்லை. அவன் உழைப்பது அவனது திறமைக்கு கிடைக்கப் போகும் புகழுக்காகவோ, அங்கீகாரத்துக்காகவோ இல்லை. பேஸ்பால் விளையாட்டில் கருப்பினத்தவர்களுக்கும் ஒரு இடம் வேண்டும்.. அந்த ஒன்றுக்காகத் தான். அது தான் அவனை உந்தித் தள்ளியது. அது விளையாட்டு மைதானம் அல்ல.. அவனுக்கான யுத்த களம். அந்த வெறி அவனது ஆட்டத்தில் வெளிப்படுகிறது. பல இன்னல்களுக்கு பிறகு அவன் தான் நினைத்ததை சாதித்தும் காட்டிவிடுகிறான்.

உண்மைக் கதையைக் கொண்டு உருவான இந்தத் திரைப் படத்தின் இயக்குனர், பிரையின் ஹெல்ஜிலாண்ட். இவர் இப்படத்தின் வாயிலாக, ஜாக்கி ராபின்சன் வாழ்க்கையின் சில பகுதிகளை படமாக்கியிருந்தார். அதனால்தான் ஜாக்கி ராபின்சன் அணிந்து விளையாடிய சீருடை எண் ‘42’ என்ற பெயரிலேயே வெளியிட்டார்.

2013-ம் வருடம் வெளியான இத்திரைப்படம், ஆப்பிரிக்கன்-அமெரிக்கன் பிலிம் கிரிட்டிக்ஸ் அசோசியேசன் விருதை வென்றது. மேலும் சிறந்த வெளிநாட்டுத் திரைப்படத்திற்கான, ஹோச்சி பிலிம் விருது-2013, கீ ஆர்ட்ஸ் வழங்கும் சிறந்த ஒலி, ஒளி தொழில்நுட்பத்திற்கான விருது என பல விருதுகளை குவித்தது.

-தொடரும்.

நிஜ நாயகன்

இந்தத் திரைப்படம் ஒரு உண்மைக் கதை என்பதால், நிஜ நாயகன் ஜாக்கி ராபின்சன் பற்றி கொஞ்சம் தெரிந்து கொள்வோம். 1919-ல் ஜோர்ஜியாவில் பிறந்த இவர், சிறு வயதிலேயே தன் தந்தையால் கலிபோர்னியா அழைத்து வரப்பட்டு அங்கேயே வளர்ந்தார். ‘மேஜர் லீக்’ என்ற பேஸ்பால் சங்கத்தில் சேர்ந்து விளையாடிய முதல் ஆப்பிரிக்க-அமெரிக்கர் இவர்.

1947-ல் தனது விளையாட்டு வாழ்வை தொடங்கிய ஜாக்கி ராபின்சன், தொடர்ந்து 10 ஆண்டுகள் அந்தத் துறையில் கோலோச்சினார். அதுவரை பேஸ்பால் ஆட்டத்தில் இருந்த நிறவெறி தழும்புகளை, தனது வியர்வையால் அழித்தார். அமெரிக்க பேஸ்பால் விளையாட்டு கழகத்தின் முக்கிய பொறுப்புகளில் இருந்த அவர், தனது 53-வது வயதில் நீரிழிவு நோயால் காலமானார்.

அமெரிக்க பேஸ்பால் விளையாட்டில், கருப்பின மக்களுக்கான முதல் வெற்றிப் பந்தை உயரே அடித்த ஜாக்கி ராபின்சன் அணிந்து விளையாடிய சீருடை எண் ‘42’. இதனை இன்றும் அமெரிக்க பேஸ்பால் வீரர்கள் வருடத்திற்கு ஒரு முறை அவர் நினைவாக அணிவார்கள். அது தான் ஒரு இனத்தின் வழிகாட்டிக்கான வெற்றி. நீக்ரோ லீக்ஸ், மைனர் லீக்ஸ், மேஜர் லீக்ஸ் என படிப்படியாக உயரம் தொட்டவர் ஜாக்கி ராபின்சன். அமெரிக்காவில் அவருக்கு நினைவிடங்கள், அவர் பெயரால் விளையாட்டு கழகங்கள் எல்லாம் உண்டு.