மறக்க முடியாத மராத்தான்..!

ஒலிம்பிக் வரலாற்றிலேயே மிக மோசமாக நடத்தப்பட்ட போட்டி என்றால், அது 1904-ல், செயின்ட் லூயிஸில் நடந்த ஆண்களுக்கான மராத்தானே. போட்டி அமைப்பாளர்கள் தங்கள் மூளையை எல்லாம் பேங்க் லாக்கரில் பத்திரமாக வைத்துவிட்டு வந்து நடத்திய போட்டி இது என்ற விமர்சனத்துக்குள்ளானது. ஆகஸ்டு 30 அன்று போட்டி ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது. மொத்தம் ஓட வேண்டிய தொலைவு 24.85 மைல்கள். காலையிலேயே தொடங்கியிருந்தால் பரவாயில்லை. போட்டி அமைப்பாளர்கள், மதிய உணவை திருப்தியாக முடித்துவிட்டு வந்து, சாவகாசமாக மதியம் இரண்டரை மணிக்கு போட்டியைத் தொடங்கினர். அப்போது வெயில் கொளுத்திக் கொண்டிருந்தது. போட்டியில் கலந்து கொண்டவர்கள் மொத்தம் 32 பேர். நான்கு நாடுகளைச் சேர்ந்தவர்கள். அவர்களில் 19 பேர் அமெரிக்கர்கள், 9 பேர் கிரேக்கர்கள், 3 பேர் தென் ஆப்பிரிக்கர்கள் மற்றும் ஒரே ஒரு கியூபரும் உண்டு. அவரது பெயர் ஆண்ட்ரின் கார்வாஜல். அந்த கியூபர், ஒலிம்பிக்கில் கலந்து கொண்டதே பெரிய கதைதான். 1875-ல் பிறந்த கார்வாஜல், தன் சொந்த ஊரில் தபால்காரர் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

தினமும் பல மைல்கள் ஓடுவதும், நடப்பதும் அவர் பணி சார்ந்த ஒன்றாகப் பழகிப் போயிருந்தது. ஆகவே, 1904-ல் நடைபெற்ற செயின்ட் லூயிஸ் ஒலிம்பிக்கில், மராத்தான் போட்டியில் கலந்து கொள்ள விரும்பினார். அந்த ஏழை தபால்காரருக்கு அரசின் உதவியெல்லாம் கிடைக்கவில்லை. கவுரவம் பார்த்தால் ஒலிம்பிக்கில் கலந்து கொள்ள முடியாது என்று தோன்றியது. கார்வாஜல், தெருவில் இறங்கிக் கையேந்தினார். மக்களிடம், தான் ஒலிம்பிக்கில் ஓடப் போவதாகச் சொல்லி, யாசகம் கேட்டார். கொஞ்சம் பணம் சேர்ந்தது. அதைக் கொண்டு அமெரிக்காவின் நியூ ஓர்லென்ஸுக்கு செல்லும் கப்பலில் ஏறினார்.

அங்கே வந்திறங்கிய கார்வாஜல், தன் வசம் இருக்கும் சிறிய தொகையைப் பெருக்கும் யோசனையில் பகடை உருட்டினார். சூது கவ்வியது. பணம் காலியானது. தன்னைத் தானே நொந்துகொள்வதை தவிர வேறென்ன செய்ய இயலும்? அடுத்த வேளை உணவுக்குக்கூட வழியின்றி நின்ற கார்வாஜல், செயின்ட் லூயிஸ் நோக்கிக் கிளம்பினார். கிடைக்கின்ற வாகனங்களில் ஓசி பயணம், சரக்கு ரெயில்களில் ரகசிய பணம் என ஒருவழியாக செயின்ட் லூயிஸுக்கு வந்து சேர்ந்தார். சோர்வாக அலைந்துக்கொண்டிருந்த கார்வாஜலை பார்த்த அமெரிக்க வீரர் ஒருவர் சாப்பிட உணவு கொடுத்து, அன்று இரவு தன் அறையில் தங்க வைத்துக்கொண்டார்.

மறுநாள் மதியம் மராத்தான் ஆரம்பமான சமயத்தில், அந்த கியூப வீரர் தொளதொள முழுநீள கால்சட்டையுடன் மைதானத்தில் வந்து நின்றார். ஆம், அவரிடம் ஓட்டத்துக்கு வசதியான அரைக்கால் சட்டைகூட இல்லை. ஓர் அமெரிக்க வீரர், கையில் கத்தரிக்கோலுடன் கார்வாஜலை நெருங்கினார். முழு நீள கால்சட்டையை முழங்கால் வரை கத்தரித்துவிட்டார். ‘இப்போது ஓடுங்கள். வசதியாக இருக்கும்’ என்று கூற கார்வாஜல் புன்னகையுடன் நன்றி சொன்னார்.

மராத்தான் ஆரம்பமானது.

முதலில் மைதானத்தை ஐந்து முறை வலம் வந்து, பின் வெளியே பல மைல்கள் ஓடிவிட்டு மீண்டும் மைதானத்தையே வந்தடைய வேண்டும். மைதானத்தை முதல் ஐந்து சுற்று வலம் வருவதற்குள்ளாகவே ஓரிருவருக்கு நாக்கு தள்ளியது. அதை முடித்துவிட்டு வெளியில் ஓட ஆரம்பித்தார்கள். பெரும்பாலும் மண் சாலைகள். ஓடும் வீரர்களுடன் பயணம் செய்த குதிரைகளும், மோட்டார் கார்களும் புழுதியைக் கிளப்பின. அதுவே வீரர்களுக்குப் பெரும் தொந்தரவாகிப் போனது.



வெப்பம், வியர்வை, புழுதி, மூச்சுத் திணறல் பின்தொடர்ந்தது. வீரர்கள், ‘தண்ணீர்... தண்ணீர்’ என்று தவித்தபோது, ‘இன்னும் சில மைல்கள் தொலைவில் ஒரு கிணறு இருக்கிறது. அங்கே இறைத்துக் குடித்துக் கொள்ளுங்கள்’ என்று நிகழ்ச்சி அமைப்பாளர்கள் பொறுப்பில்லாமல் பேசினர். வெயிலின் தாக்கம் மண்டையை பிளந்தது. ஓடிக் கொண்டிருந்த ஒரு வீரர் அரை மயக்கத்தில் சரிந்தார். இன்னொரு வீரர் வாந்தியுடன் விலகினார். இன்னொருவர் வயிற்று வலியில் சுருண்டு கிடந்தார். மைதானத்தில் ரசிகர்கள் ஆவலுடன் காத்திருந்தனர். நம்ம கதையின் ஹீரோ கார்வாஜலை முந்திக்கொண்டு 4 வீரர்கள் எல்லைக்கோட்டை கடந்தனர். அதில் பிரெட்ரிக் லார்ஸ் என்ற அமெரிக்க வீரரும் ஒருவர். 3 மணிநேரம் 13 நிமிடங்களில் எல்லைக்கோட்டை அடைந்த முதல் வீரர். அவர் மைதானத்திற்குள் நுழைந்ததும் ஆரவார வரவேற்பு. போட்டி அமைப்பாளர்கள் அவரை உற்சாகத்துடன் வாழ்த்தினர். பிரெட்ரிக் வெற்றி பெற்றதாக அறிவித்தனர்.

நல்லவேளையாக... ஒருசில அமைப்பாளர்கள் ஓடிவந்து நடுவர் குழுவில் ஒரு உண்மையை போட்டு உடைத்தனர். அது என்ன தெரியுமா...? ஒன்பது மைல்களை ஓடிமுடித்த பிரெட்ரிக் களைத்து உட்கார்ந்துவிட்டாராம். அங்கே அவரது மேனேஜரின் கார் வர, அதில் ஏறி அடுத்த பதினொரு மைல்களை கடந்திருக்கிறார். மைதானத்தின் அருகே வந்ததும் காரில் இருந்து இறங்கியவர்... ஓடிவருவது போல நடித்திருக்கிறார். உண்மை தெரிந்ததும் அமைப்பாளர்கள் முகத்தில் கடும் கோபம். அந்த மராத்தான் போட்டியிலிருந்து பிரெட்ரிக் தகுதி நீக்கம் செய்யப்பட்டார். பின்னர் அவருக்குப் பந்தயங்களில் கலந்துகொள்ள வாழ்நாள் தடை விதிக்கப்பட்டதும், மன்னிப்பு கேட்டு கெஞ்சியதும், விலக்கப்பட்டதும் தனிக்கதை.

தாமஸ் ஹிக்ஸ் என்ற அமெரிக்க வீரர் மராத்தான் பாதையில் தட்டுத் தடுமாறி ஓடிக் கொண்டிருந்தார். தாமஸின் மேனேஜர் அவருக்கு முட்டை வெள்ளைக் கருவையும், ஒருவித ஊக்க மருந்தையும் வாயில் ஊற்றி எல்லைக்கோடு வரை ஓடவைத்தார். ஊக்க மருந்துத் தடைகள் எல்லாம் இல்லாத அந்தக் கால ஒலிம்பிக் மராத்தானில், தாமஸே தங்க மகனாக அறிவிக்கப்பட்டார். இன்னும் கொஞ்சம் மருந்தைக் கொடுத்திருந்தால் ஆள் காலியாகி இருப்பார் என்று தாமஸுக்குச் சிகிச்சை அளித்த மருத்துவர்கள் கடிந்து கொண்டார்கள்.

ஆல்பர்ட் கோரே மற்றும் ஆர்தர் நியூட்டன் என்ற இரு அமெரிக்கர்கள் முறையே வெள்ளி, வெண்கலம் பெற்றனர். இதற்கு பிறகு தான் கதையின் நாயகன் கார்வாஜல் 4-வது இடத்திற்காக ஓடி வந்தார்.

உண்மையில் கார்வாஜல் தான் முதலாவதாக ஓடிவந்திருக்கவேண்டும். ஆனால் ஆதாம்-ஏவாள் கதையில் திருப்பத்தை ஏற்படுத்திய ஆப்பிள் பழம், கார்வாஜல் கதையிலும் திருப்பத்தை ஏற்படுத்தியது. கியூபாவிலிருந்து தொடர் பயணம். பல நாட்கள் சரியாக சாப்பிடாததால் உடலில் சக்தியின்மை, பசி இதையெல்லாம் மீறி உற்சாக வேகத்தில், தன் பயணப் பாதையில் ஒழுங்காக ஓடி கொண்டிருந்தார் கார்வாஜல். வழியில் ஆப்பிள் மரமொன்று தென்பட்டது. பசி ஒருபுறம், கடுமையான தண்ணீர் தாகம் மறுபுறம் என ஓடிக்கொண்டிருந்த கார்வாஜல் அவசரப்பட்டு ஆப்பிள்களைப் பறித்து சாப்பிட்டார். அவை அழுகிப் போயிருந்தன. ஆனாலும் பசிக் கொடுமை கார்வாஜலை அழுகிய ஆப்பிளையும் சாப்பிட வைத்தது. கொஞ்சம் நேரம் வேகமாக ஓடியவர், அதற்கு மேல் தடுமாற ஆரம்பித்தார். வயிறு கடுமையாக வலிக்க ஆரம்பித்தது.



கார்வாஜல் ஓர் ஓரத்தில் வயிற்றைப் பிடித்தபடி சுருண்டார். களைப்பு, உறக்கம் ஆட்கொண்டது. விழித்துப் பார்த்தபோது, மராத்தானில் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் நினைவு உலுக்கியது. ஏதோ ஒரு வேகத்தில் மீண்டும் எழுந்து ஓடினார். மைதானத்தை அடைந்தபோது அங்கே ஓடி முடித்த ஆல்பர்ட் கோரே மற்றும் ஆர்தர் நியூட்டன் ஆகியோர் நின்று கொண்டிருந்தனர். இருவரும் கார்வாஜலை வரவேற்று 4-ம் இடத்தை பிடித்ததற்காக பாராட்டினர். கார்வாஜல் சோர்ந்துவிட்டார். கைக்கு எட்டிய ஒலிம்பிக் பதக்கத்தை தவறவிட்டுவிட்டோமே என வருந்தினார். பரிசளிப்பு விழாவை ஏக்கத்துடன் பார்த்த கார்வாஜல், பெரும் சேகத்தோடு கியூபா திரும்பினார். என்ன ஒரு ஆச்சரியம்..! கார்வாஜலுக்கு அங்கே நல்ல வரவேற்பும், மரியாதையும் கிடைத்தன. கியூபா அரசு, கார்வாஜலுக்கு உதவி செய்ய முன்வந்தது. அதற்குப் பின் கார் வாஜல் சர்வதேச அளவில் சில குறிப்பிடத்தகுந்த வெற்றிகளை கியூபாவுக்காகப் பெற்றுத் தந்தார். வருமானத்துக்காக தபால்காரராக அவரது ஓட்டமும் தொடர்ந்தது. ஆனாலும் கைக்கெட்டிய ஆப்பிளால் அன்று கிட்டாமல் போன அந்த ஒலிம்பிக் பதக்கம், மீண்டும் அவர் கையில் சேரவே இல்லை..!